|
Het klinkt als volgt. Als Hans Frituur een liefdesleven zou hebben. Als ik op straat rondloop klampen m'n kinderen me soms aan en stellen me de volgende vraag, ze stellen me nooit de vorige of de eerste of de laatste vraag, niets van dat alles, ze stellen me altijd de volgende vraag: "Wat, mama, zou er gebeuren als Hans Frituur een liefdesleven zou hebben?". En keer op keer kijken ze me zo op hun afgrijselijke manier lief vragend aan. Dwingend eigenlijk. Ze weten dat ik er geen passend antwoord voor heb. En keer op keer. Denk ik dat ze m'n repliek zullen geloven. Gisteren nog. Hans Frituur en een liefdesleven is als een appel en boom. De appel groeit aan de boom. Volgroeit. Ontwikkeld zich als een betere soap en omdat hij rottingsverschijnselen begint te vertonen gooit de boom de appel na een tijd van zich af. Springt bovenop de appel en verpletterd hem onder z'n voetbalschoenen (van de boom, natuurlijk niet van de appel, al eens een tros appelen met voetbalschoenen gezien?). Dat gebeurt natuurlijk allemaal 's nachts en niet indien er waarnemers aanwezig zijn. Als moet trouwens indien zijn. Zo kreeg ik m'n kinderen gisterenavond hun koude bed in. En zo moet ik iedere avond vertellen wat er zou gebeuren indien Hans Frituur een liefdesleven zou hebben. Ik vrees er echter het ergste voor. Ik heb het gevoel dat ik nog iets vergeten heb. Ja... het is me wat met m'n geheugen sinds Frans Frituur een liefdesleven heeft. Daarmee is het trouwens allemaal begonnen. De boom verpletterd dus de appel en vanaf hier gaat de vergelijking op. Ik ben trouwens ook de guest-writer van "Het liefdesleven van Frans Frituur" en dat boek ligt 's morgens om 9u35 in de betere boekhandel. Al wordt het enkel en alleen (van) onder de toonbank verkocht. Staat op de zwarte lijst. Gelukkig maar, anders zou het lang zo goed niet verkopen. Als nu. Het staat op de zwarte lijst omwille van volgende passage. Nee, dat lijkt me niet echt slim. Citeren uit m'n vorige boek en dan net die passage waardoor het op de zwarte lijst terechtkwam... Nee, dan geef ik jullie liever de passage die volgt op de passage waardoor "Het liefdesleven van Frans Frituur" op de zwarte lijst terechtkwam. Want Hans Frituur spreekt ook de jongsten onder ons aan. Komt ie, hou je vast en knip dat haar uit je kont, het staat je echt niet: "Was dat liefde, dat waanzinnige genot dat hij met ######## (jawel, ze valt op mannen) beleefde? Frans vroeg het zich voortdurend af. Maar voorlopig had hij genoeg aan die vleselijke hartstocht en die bedwelmende ogenblikken waarin hun lichamen samensmolten tot 1 wezen, dat in een draaikolk weggezogen werd. ######## wist met haar liefkozingen steeds weer zijn begeerte op te wekken, zonder dat hij ooit moe werd. Hoe moeilijk was het haar te weerstaan als ze daar zo naakt en loom lag en haar armen naar haar geliefde uitstrekte!" Maar de vergelijking begon juist op te gaan. Hans Frituur is dan de boom en het leven is dan de appel die door de boom vertrappeld wordt. Het leven van mooie, lieve en hardrijdende mensen. Personen die ook op zondag werken. Personen die niet weten wat werken is. Personen met krullen onder hun oksels. Personen die 8 licht-mentaal gehandicapte mannen van hot naar her brengen, hardrijdend met een minibusje waar 6 zwaar-mentaal gehandicapte mannen in passen. Plus chauffeur, de chauffeur wordt dan ook altijd vergeten in de handleiding van het leven. Volgens mij is Hans Frituur met een liefdesleven een killer van de ergste soort. Ik denk wel dat ik recht van spreken heb. Ik ken Hans ondertussen al heel goed. En Frans Frituur nog beter (z'n douchepartner zijnde, wat niemand weet is dat Frans een enorme krater in z'n rug heeft en zonder hulp van een douchepartner krijgt hij het vuil er niet uit, maar dat beschreef ik allemaal in "Het liefdesleven van Frans Frituur", dus zullen er ondertussen wel een aantal onder u zijn die dit al wisten... oud nieuws zijnde natuurlijk, al de rest zijn gierigaards en kunnen het zich niet permitteren zich aan de buitenlucht bloot te stellen wat natuurlijk ook verklaart dat ze m'n vorig boek niet aangeschaft hebben, dat zijn trouwens van die mensen die nog steeds denken dat god een gemoedstoestand is). Hans Frituur moet je aan het werk zetten, anders maakt hij er een bloederige boel van. Niets om handen hebbend vermoordt hij iedereen die zich in een straal van 50 meter van hem bevindt. Het zou ook 100 meter kunnen zijn. Ik weet het gelukkig niet. Hij heeft namelijk nog nooit niets om handen gehad. Gelukkig maar voor die miljoenen mensen (indien het om een straal van 4000 kilometer gaat) die dood hadden kunnen zijn, by now. Ik reis zo veel als mogelijk mee met Frans en Hans Frituur en als ze in mijn stad zijn voeder ik m'n kinderen met hun frieten. Ik ben een levende neonreclame voor hun frietmobiel. En ik weet dat ik even goed het leven van die 5 zingende Cubanen had kunnen beschrijven die bevend Europa proberen te veroveren. Maar hun veroveringspogingen werden al verfilmd door 1 of ander Nederlands wijf die hun taal meester is. Dus probeer ik Frans en Hans Frituur evenveel allure bij te brengen. Hopelijk met jullie steun. Hun leven en hun begeesterde pogingen om de wereld te veroveren zijn meer dan de moeite waard om te verfilmen. Wie gaat er trouwens naar een film zien over 5 seniele Cubanen waarvan de leider zo goed als blind is? Jij toch niet? Ik ben trouwens van plan om Hans elke zaal in te sturen waar die verdomde film wordt vertoond (terwijl de voorstelling bezig is natuurlijk, zo stoem ben ik ook weer niet om hem een lege zaal in te sturen) en er voor te zorgen dat ie niets om handen heeft. Het proberen waard... zolang Hans Frituur maar niets overkomt, want hij is tenslotte de helft van ons heldenduo.
|
terug